شیوع استئوپروز در مردان روستایی فارس با استفاده از معیارهای محلی وwho

مقدمه: بتازگی پوکی استخوان (استئوپروز) به عنوان یک مشکل بهداشتی اساسی جامعه پدید آمده است. این بیماری با کاهش میزان تراکم استخوان همراه با تخریب ریزساختارهای بافت استخوانی مشخص می شود و موجب افزایش شکستگی و ناتوانی، همراه با مرگ و میر می گردد. مواد و روش ها: در یک مطالعه ی مقطعی 263 مرد سالم روستایی که در سنین 20 تا 94 سال بودند، برای بررسی شیوع پوکی استخوان برحسب معیارهای محلی و سپس مقایسه ی آن با معیارهـای who انتخاب شدند. تراکم توده ی استخوانی (bmd) به روش dxa اندازه گیری شد. از روش تطابق منحنی برای تعیین سنّی که بیشترین bmd در آن ایجاد می شوند و از آنالیز رگرسیون برای ارتباط پوکی استخوان با عواملی چون سن و نمایه ی توده ی بدنی (bmi) استفاده شد. یافته ها: بیشترین bmd در سنین 20 تا 24 سال ایجاد می شد.شیوع پوکی استخوان با بالا رفتن سن افزایش یافت، باbmi ارتباط منفی داشت و برحسب معیارهایwho و محلی متفاوت بود. شیوع آن در مهره های کمر، گردن و کل استخوان ران با معیار محلی به ترتیب 8/3%، 8/24% و 8/14% و این مقدارها با استفاده از معیار who به ترتیب 10% و 1/6% و 24% بود. نتیجه گیری: استفاده از معیارهای محلی یا معیارهای who برای بررسی پوکی استخوان، می تواند یافته های متفاوتی در زمینه ی شیوع موارد این بیماری ارایه دهد، بنابراین بررسی های آینده نگر در مورد رابطه ی احتمال شکستگی استخوان با دو معیار نامبرده توصیه می شود.